مدل سازی هندسی در نرمافزار ETABS با استفاده از محورهای تعریف شده در نقشه معماری انجام میگیرد و طول هر عضو، فاصله محور تا محور دو عضوی که در ابتدا و انتهای آن قرار دارند، فرض میشود. اما بدلیل ابعاد و شکل مقطع عرضی اعضا و همچنین وجود نواحی مشترک در محل تقاطع آنها معمولا طول اعضا با آنچه گفته شد متفاوت است. بنابراین برنامه ETABS امکانی فراهم نموده تا طول واقعی اعضا در نرمافزار قابل تعریف باشد.
شکل 1- (L): طول عضو بر اساس فاصله محور تا محور که در مدلسازی استفاده میشود و (Ln): طول واقعی عضو که در دو انتها به لبه اعضای متقاطع ختم میشود
این کار با تعریف پارامتر End Length Offset انجام میگیرد. با تعریف این پارامتر میتوان طول ناحیه مشترک اعضا و انتهای واقعی آنها را مشخص نمود و برای مثال محل انتهای واقعی تیرها که در بر ستون قرار میگیرد در نرم افزار تعریف میشود.
برای اینکه عملکرد اعضا در محل اتصال بهتر مدل شود و با واقعیت تطابق بیشتری داشته باشد پارامتر دیگری با عنوان Rigid Zone Factor تعریف میشود. با استفاده از این پارامتر میزان صلبیت ناحیه مشخص شده توسط End Length Offset معین میگردد. در واقع تعریف این پارامتر تعیین میکند چه درصدی از طول ناحیه تعریف شده در End Length Offset صلب میباشد. Rigid Zone Factor ضریبی است که مقداری بین صفر و یک دارد. در جدول 1 و شکل 2 حالتهای مختلف این ضریب نشان داده شده است.
(الف)
(ب)
(ج)
شکل 2- مقایسه حالتهای مختلف برای R.Z.F
جدول1-مقایسه حالتهای مختلف برای R.Z.F
با توجه به مطالب ذکر شده در گام اول با تعیین End Length Offset طول آزاد عضو و اولین محل طراحی مشخص میشود ولی با تعریف ضریب Rigid Zone Factor در گام دوم مشخص میشود چه میزان از طول تعیین شده در گام اول صلب است و طول باقیمانده در تحلیل سازه استفاده میشود.
در نهایت این نتیجه حاصل میشود که با تعیین End Length Offset و Rigid Zone Factor طول تحلیلی عضو که در نرم افزار استفاده میشود کمتر طول محور به محور آن میباشد. این کاهش طول منجر به افزایش سختی خمشی و برشی عضو شده و نتایج تحلیل را تحت تاثیر قرار میدهد.
منبع:
“طراحی ساختمان های فولادی با نرم افزار ETABS”. حیدری، محسن و کامرانی راد، رضا. چاپ اول، 1394. نشر سری عمران.