کنترلهای لازم جهت پایداری دیوار حائل

مقدمه

قبل از طراحی سازه دیوار حائل (مانند ضخامت تیغه، مقاومت فشاری بتن، مقدار آرماتور و …) باید هندسه دیوار به صورتی تعیین گردد که مجموعه دیوار در برابر نیروهای وارده پایدار باشد. برای تامین پایداری دیوار حائل برقراری شروط زیر باید مورد بررسی قرار گیرد:

1.  کنترل در برابر واژگونی
2. کنترل در برابر لغزش
3. کنترل در برابر نشست و کج شدگی
4. کنترل لغزش کلی شیروانی

کنترل واژگونی

برای اقناع این کنترل باید مطابق شکل زیر نسبت لنگر مقاوم (Wx₁+ P_avB) به لنگر واژگونی (P_ah*h’/3) بزرگتر یا مساوی 2 باشد.

کنترل لغزش

برای اقناع این شرط باید مطابق شکل زیر نیروی اصطکاکی مقاوم (F=µR) به علاوه نیروی مقاوم قابل اطمینان (P_p) به نیروی محرک (P_ah) بزرگتر یا مساوی 1.5 باشد. توجه شود که هنگام استفاده از مقاومت P_p باید از امکان ایجاد آن اطمینان داشت؛ بعبارت دیگر هیچگونه نگرانی از فرسایش خاک جلوی پنجه وجود نداشته و سطح پیشانی پنجه بدون هیچگونه قالب بندی مستقیما در تماس با خاک بتن ریزی شده باشد.

در شکل بالا W برابر مجموع اوزان تمام بخش های دیوار + وزن خاک روی فونداسیون است.

نکته: مقادیر ضریب اصطکاک بصورت زیر پیشنهاد شده است:

مصالح دانه ای درشت دانه (بدون لای)       ←     μ = 0.55

مصالح دانه ای درشت دانه ( لای دار)         ←     μ = 0.45

لای                                                      ←     μ = 0.35

بستر سنگی با سطح زبر                         ←     μ = 0.60

کنترل در برابر نشست

برای این کنترل باید طول پایه دیوار (عرض فونداسیون = B) به قدر کافی بزرگ باشد تا تنش های زیر فونداسیون کوچکتر از تنش های مجاز خاک باشد.

کنترل لغزش کلی شیروانی

در مواقعی دیوار جوابگوی حالات 1 تا 3 بوده اما مجموعه دیوار و خاک آن ممکن است حول یک دایره عمیق، لغزش نماید و ناپایدار گردند. کنترل این مورد اغلب از روش بیشاب صورت می گیرد که برای مطالعه دقیقتر به کتب مکانیک خاک ارجاع می گردد.

در شکل زیر مجموعه 4 حالت ناپایداری نمایش داده شده است.

اگر بدنبال آموزش جامع دیوار حائل می باشید، آموزش سه قسمتی طراحی دیوار حائل در قالب E-Book به شما پیشنهاد می گردد.